Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne Pojezierze w Olsztynie
Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne Pojezierze w Olsztynie
Artystka weszła do dużego sklepu znanej sieci. Zaskoczyły ją kolejki, liczba osób oglądających produkty, ilość towaru, pełne koszyki. Oszołomiona tym, co zobaczyła, stworzyła obraz, który zatytułowała „Must have”, a pokazała na nim dwie kobiece ręce związane czarnymi wstążkami. Tę pracę Beaty Ewy Białeckiej i wiele innych różnych autorów, uczestnicy grupy Zielona ulica, zielona okolica oglądali na wystawie „Ćwiczenia z przemijania” w olsztyńskiej Galerii BWA.
Zimorodki to niewielkie ptaszki, o wyjątkowo barwnej karnacji, z charakterystycznym, bo przydużym, dziobem. Piotr Płaczkowski to olsztyński artysta fotograf, owładnięty pasją podglądania zimorodków.
Woda i żywność, gdy są przechowywane w plastikowych opakowaniach, mogą być głównym źródłem przenikania mikroplastiku do naszego organizmu – mówił na spotkaniu z uczestnikami grupy Zielona ulica, zielona okolica dr inż. Karol Mierzejewski z Wydziału Biologii i Biotechnologii Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie. – Możemy być też narażeni na kontakt z mikroplastikiem poprzez skórę podczas używania kosmetyków.
Lampa z aparatu fotograficznego, z omomierza, a nawet drewnianych prawideł? Możliwe? Tak! Wystarczy odrobina wyobraźni, odpowiednie kable oraz chęci. Wszystko można wykorzystać, zamiast wyrzucać.
Taki temat miała wizyta grupy Zielona ulica, zielona okolica w Miejskim Przedsiębiorstwie Energetyki Cieplnej w Olsztynie. Uczestnicy, ubrani w kamizelki i w kaskach na głowach, ruszyli w wędrówkę po dwóch ciepłowniach. W roli przewodników i edukatorów wystąpiło dwóch profesjonalnych pracowników MPEC-u.
Statystyczna polska rodzina w ciągu miesiąca pozbywa się żywności o średniej wartości 200 zł – to 200 kg rocznie na osobę. Marnujemy żywność, pieniądze, a wyrzucając jedzenie, powiększamy ilości odpadów.
To była wyprawa w czasie, w historii, w ekologii. Uczestnicy grupy Zielona ulica, zielona okolica poznali teatr nie od frontu, ale od zaplecza; pracę ludzi, których nie widać ani na scenie, ani na plakacie. Poznali przedmioty skazane na niebyt, które zostały uratowane, a teraz są pokazywane na wystawie. Nikt nie wyrzucił ich na złom ani do śmietnika. Stały się ważnymi eksponatami, opowiadają historię teatru i ludzi: inspicjentów, fryzjerów, krawców i krawcowych, elektryków, oświetleniowców.
Każdy uczestnik tego spotkania dostał zadanie: przeszukanie szaf i przyniesienie jednej rzeczy, której chce nadać nowe życie.