W dn. 22 listopada 2014 r. obradował XXVII Sprawozdawczy Zjazd Delegatów naszego Stowarzyszenia. W referacie sprawozdawczym prezes Maryny Skurpskiej znalazły się węzłowe sprawy z okresu minionych dwóch lat. Wysoko też oceniła działalność oddziałów.

Na wstępie przywołano pamięć zmarłej niedawno wybitnej działaczki Stowarzyszenia, niegdyś przewodniczącej oddziału w Bęsi, później długoletniej prezes Zarządu Głównego, inicjatorki wielu przedsięwzięć, dr Ireny Modrzejewskiej.

 Zjazd dokonał oceny działalności Zarządu Głównego i na wniosek Głównej Komisji Rewizyjnej udzielił Zarządowi absolutorium.

Zjazd upoważnił władze Stowarzyszenia do podjęcia działań przygotowawczych, które zmierzałyby do ewentualnej zamiany dotychczasowej siedziby Zarządu Głównego przy ul. Okopowej 15 na nieruchomość sąsiednią, przy ul. Okopowej 13. Jest to samodzielna, pięciokondygnacyjna kamienica, z obszernym salonem wystawienniczym w przyziemiu, która w pełni odpowiadałaby potrzebom Stowarzyszenia (przy równoczesnym założeniu, że część powierzchni użytkowej byłaby wynajmowana, bilansując koszty utrzymania nieruchomości) Zarząd Główny winien rozważyć wszelkie aspekty ewentualnej zamiany.

Istotnym elementem dyskusji był wniosek dotyczący powołania do życia własnej Fundacji Stowarzyszenia po to, by zaistniała możliwość prowadzenia działalności gospodarczej oraz działalności charytatywnej. Również i tę sprawę poddano pod rozwagę Zarządowi Głównemu.

Zjazd przyjął do wiadomości zaawansowane starania Zarządu Głównego dotyczące remontu Synagogi w Barczewie, będącej własnością Stowarzyszenia. Ten cenny obiekt zabytkowy wymaga pilnej wymiany stolarki okiennej oraz naprawy pokrycia dachowego. Przy omawianiu działalności tamtejszego oddziału zgłoszono też wniosek, by Zarząd Główny rozważył możliwość powołania przy oddziale Miejskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku.

Generalnie upoważniono Prezydium Zarządu Głównego do udzielania zgody na reprezentację poszczególnych oddziałów przez zastępców ich prezesów oraz skarbników do zawierania umów z instytucjami samorządowymi w zakresie świadczenia wzajemnych usług; prezesi oddziałów tę właściwość posiadają.

Jerzy Sikorski

wiceprezes SSK „Pojezierze”

W Galerii SSK „Pojezierze” prezentujemy kilkanaście obrazów ze zbiorów własnych stowarzyszenia.

Autorzy: Julian Dadlez, Eugeniusz Kochanowski, Eugeniusz Kwiatkowski, Hieronim Skurpski, Andrzej Samulowski, Regina Koczan, Danuta Krajewska, Krystyna Chromy, Tadeusz Brzeski, Artur Nichthauser, Aleksander Wydorski i Zbigniew Smoliński.

Wystawę przygotowaną przy okazji XXVII Sprawozdawczego Zjazdu Delegatów można oglądać do końca roku. Serdecznie zapraszamy.

Zapraszamy w środę, 5 listopada, o godz. 17.00 na spotkanie z Katarzyną Czajką, pomysłodawczynią i współorganizatorką Projektu Miss po 50ce oraz autorką książki „Zostać Miss po 50ce”.

Fragmenty książki czytać będzie aktorka Małgorzata Kurmin.

    Hieronim Skurpski urodził się 17 października 1914 r. we wsi Skurpie koło Działdowa. Wybitny artysta malarz i działacz społeczny związany z Warmią i Mazurami. Ukończył Państwową Szkołę Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego w Krakowie. W 1937 r. rozpoczął studia w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, które przerwał wybuch II wojny światowej. Okres okupacji spędził na wsi pod Nałęczowem, wykonując prace ogrodnika. Był współzałożycielem Instytutu Mazurskiego i sygnatariuszem memoriału wystosowanego w 1944 r. do władz Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego domagającego się rozważnego postępowania z Mazurami podczas zdobywania Prus Wschodnich.

     Jeszcze podczas trwania działań wojennych Hieronim Skurpski, będąc pracownikiem Ministerstwa Kultury i Sztuki Rządu Tymczasowego RP, został delegowany do pracy na terenie Prus Wschodnich. W marcu 1945 r. przybył do Olsztyna i przystąpił do organizowania  Muzeum Mazurskiego, którego był długoletnim dyrektorem. Jednocześnie skończył w 1949 r. przerwane wybuchem wojny studia w warszawskiej ASP, w pracowni Aleksandra Rafałowskiego.

      Równolegle z pracą zawodową zajmował się grafiką i malarstwem. Zadebiutował jako artysta plastyk w 1944 r. na wystawie malarstwa i rysunku w Lublinie. Był artystą niezwykle pracowitym i płodnym. Jego spuścizna obejmuje setki obrazów, dziesiątki obszernych szkicowników i trudną do zliczenia ilość luźnych rysunków. Twierdził, że wielość spraw, jakie człowiek musi ogarnąć, rodzi wielość konwencji artystycznych. Prace Hieronima Skurpskiego można było podziwiać na wystawach w Polsce i poza jej granicami. Ukoronowaniem tej działalności była retrospektywna wystawa jego malarstwa w warszawskiej Zachęcie w 1980 r. Dziś  dzieła Skurpskiego znajdują się w prestiżowych muzeach: we wrocławskim Ossolineum, Muzeum Sztuki Współczesnej w Radomiu, Państwowym Instytucie Sztuki w Warszawie, Bibliotece Narodowej, w Muzeum Warmii i Mazur oraz w zbiorach prywatnych.

    Określał się mianem „syna ziemi olsztyńskiej”. Związane to było z miejscem urodzenia artysty i jego późniejszą działalnością społeczną i zawodową. Należał do grona założycieli Ośrodka Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego, był założycielem i prezesem Stowarzyszenia Społeczno – Kulturalnego „ Pojezierze”, dyrektorem Biura Wystaw Artystycznych w Olsztynie. W uznaniu  zasług został w 2001 r. honorowym obywatelem tego miasta. W 1992 r. na zamku w Nidzicy została utworzona autorska galeria artysty.

     Zmarł 16 września 2006 r. i został pochowany w alei zasłużonych na Cmentarzu Komunalnym w Olsztynie. W siedzibie Stowarzyszenia Społeczno -Kulturalnego „Pojezierze” przy ul. Okopowej w Olsztynie funkcjonuje galeria jego imienia.

    W wydawnictwie „Teka mistrza” prezentujemy ostatnie dzieła, jakie wyszły spod ręki Hieronima Skurpskiego od grudnia 2005 r. do czerwca 2006 r. W delikatnych i tajemniczych liniach odnajdujemy osobliwy klimat rysunków, tak charakterystyczny dla tego artysty.

 

Projekt realizowany przez Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „Pojezierze” przy wsparciu finansowym Samorządu Województwa Warmińsko-Mazurskiego

Cała władza w ręce… stowarzyszeń, czyli o potrzebie demokracji w Olsztynie

    Na ile NGO-sy mają wpływ na teraźniejszość i przyszłość miasta? Na ile w ogóle wpływ na to mają wszyscy mieszkańcy? Czy wybory są jedyną drogą, by współdecydować o Olsztynie? To tylko nieliczne z pytań, które zdominowały dyskusję, zorganizowaną 8 października w naszej siedzibie przy Okopowej przez Towarzystwo Miłośników Olsztyna, Gazetę Olsztyńską, Radio Olsztyn no i nas, SSK Pojezierze.

    W spotkaniu wzięli udział przedstawiciele olsztyńskich organizacji pozarządowych, dziennikarze i ludzie kultury.

    Uczestnicy rozmowy zwracali uwagę na brak przejrzystej strategii rozwoju Olsztyna. Padały głosy, że miasto przyjmuje kierunki rozwoju w oderwaniu od faktycznych potrzeb miasta i ludzi. Nie brakowało jednak głosów, że nie jest tak źle, a wiele uwag strony społecznej, szczególnie podczas konsultacji społecznych, bywa uwzględnianych.

     Podczas gorącej dyskusji nie brakowało głosów, że zdecydowanej zmiany wymaga formuła współpracy miasta i stowarzyszeń, która choć piękna na papierze, w istocie często wręcz hamuje cenne inicjatywy oddolne. Przewodnicząca OCOP Monika Falej zwróciła z kolei uwagę na brak przejrzystych zasad współpracy ratusza z organizacjami pozarządowymi. Obowiązujące w ratuszu procedury konkursowe wymuszają obecnie przede wszystkim konkurencyjność między stowarzyszeniami, a nie współdziałanie i sieciowanie, co może mieć pośrednio duży wpływ na dezintegrację środowiska pozarządowego.

     Obecny na sali wiceprzewodniczący Sejmiku, były marszałek województwa i prezydent Olsztyna Andrzej Ryński zwrócił uwagę na kryzys demokracji opartej na systemie partyjnym. Jego zdaniem przyszedł czas, by ciężar demokratycznego rządzenia państwem i samorządem przesunął się właśnie na organizacje pozarządowe, które dziś znacznie lepiej potrafią reprezentować ludzi niż partie polityczne. Rolą samorządu jest zaś, jego zdaniem, zacieśnienie współpracy z dobrze zorganizowaną sferą pozarządową i przekazywanie organizacjom coraz większej ilości zadań, zgodnie z zasadą, że wszystko, czego samorząd nie musi robić z mocy ustawy, może być powoli przesuwane w sferę NGO.

    Czy tak się stanie? Czas pokaże. Była to już druga debata organizowana przez i dla olsztyńskich społeczników (pierwsza odbyła się w sierpniu w CEiIK-u). Naszym zdaniem rodzi się w Olsztynie ciekawa formuła współpracy środowiska, które chce się spotykać, wymieniać doświadczenia i szukać płaszczyzn współpracy. My w każdym razie jesteśmy za i będziemy aktywnie obecni.

 

Finisaż wystawy Piotra Kapłona w  SSK „Pojezierze”

Wystawa grafik i malarstwa Piotra Kapłona w siedzibie „Pojezierza” nie miała swego wernisażu, za to modny ostatnio finisaż zgromadził w czwartek (28.09) liczną publiczność, która obejrzała jego prace pod wspólnym tytułem „Kapłoni”.

Piotr Kapłon, rocznik 1957, w środowisku plastycznym Olsztyna znany był dotychczas jako grafik komputerowy. Tymczasem wystawa jego prac w siedzibie Stowarzyszenia Społeczno-Kulturalnego „Pojezierze” w Olsztynie ukazała całkiem nowe oblicze artysty. Przynajmniej część prac przypominała cykl grafik Bruno Schulza „Xięgi bałwochwalcze”, a w niektórych portretach co niektórzy goście dopatrzyli się wpływu Hieronima Skurpskiego.

– Znam dzieła obu mistrzów i nie jest wykluczone, że mieli oni wpływ na moją twórczość, choć staram się iść własną drogą artystyczną – powiedział nam Piotr Kapłon. Nie uznaje on się za profesjonalistę, lecz pasjonata tej dyscypliny sztuki, przy czym najlepiej wychodzą mu grafiki tworzone za pomocą… długopisu!

– Nie najlepiej czuję się w kolorze, ale pociąg do malarstwa odczułem w chwili, kiedy pierwszy raz powąchałem ultramarynę. Mój ojciec przyniósł kilka farb od znajomego malarza i ten zapach mnie wprost powalił – wyznał nam Piotr Kapłon, który to pierwsze olśnienie przeżył jako uczeń liceum w Puławach.

Wystawa prac Piotra Kapłona w SSK „Pojezierze” przy ul. Okopowej 15 w Olsztynie potrwa do 10 września. Jego grafiki i malarstwo można też obejrzeć na stronie kaploni.pl.

Tekst i foto Marek Książek

ZOBACZ FOTO-ALBUM

 

Serdecznie zapraszamy na wystawę Małgorzaty Szalpuk „Folk i nie tylko”, sobota 23 sierpnia, godz. 16.30